Table of Contents
Heb je moeite om je innerlijke stem helder te voelen of merk je dat je snel aan jezelf twijfelt? In het artikel heb je ontdekt hoe het ontwikkelen van intuïtie begint bij rust, zelfreflectie en het luisteren naar je gevoelens - Rode healer. Toch voelt het soms lastig om dit proces echt te verdiepen, zeker als je zoekt naar tastbare steun om intuïtieve signalen beter te herkennen
Onze Spiritualiteit & Edelstenen collectie is speciaal samengesteld voor iedereen die hun persoonlijke groei en intuïtieve kracht wil versterken. Ervaar hoe zorgvuldig geselecteerde edelstenen, als amethist en rozenkwarts, niet alleen je ruimte verlichten maar ook energetisch ondersteunen bij jouw dagelijkse reflectie en meditatie. Gun jezelf nu de ondersteuning die je verdient.
Of bekijk onze Spiritualiteit & Rituelen pagina voor inspiratie en aanvullende rituelen. Laat je intuïtie groeien en maak vandaag nog de keuze voor meer zelfbewustzijn en innerlijke kracht. Je kunt je intuïtie ontwikkelen door een rustige ruimte te creëren voor ontspanning, meditatie en ademhalingstechnieken te beoefenen, naar je eigen gevoelens en intuïties te luisteren, gebruik te maken van natuurlijke stenen en regelmatig te reflecteren op je ervaringen.
Stenen zoals amethist, rozenkwarts en citrien zijn geweldig voor het versterken van je intuïtieve vermogens. Elke steen heeft unieke eigenschappen die je kunnen ondersteunen in je spirituele ontwikkeling. Houd een intuïtiedagboek bij waarin je je ervaringen, gevoelens en ingevingen vastlegt - De werking van zwarte toermalijn. Neem regelmatig de tijd om terug te kijken en patronen te herkennen die verband houden met je intuïtieve momenten
De laatste behoort nog steeds tot de top (zesde op de wereldranglijst) - Fossielen en oeroude wijsheid. Op de ranglijst van 2024/2025 staat trouwens een Trump op nummer twee. Judd Trump. Je vraagt je af hoe die door het leven gaat. Snooker kijken zit er niet meer in, omdat ik geen televisie heb (en alleen televisie kijk via mijn computer, dus geen BBC etc.), tennissen komt sporadisch langs in huize Benima en mijn interesse in voetballen is vergald door al dat geschop en getrek
(Maar ja, ik ben in ethisch opzicht af en toe een ‘oog om oog, tand om tand’-hardliner. Waarbij ik ook wel weet dat ‘oog en oog, tand om tand’ juist niet letterlijk moet worden genomen, omdat een letterlijke toepassing helemaal niet kan – maar dat is een ander onderwerp, waarover de Talmoed-rabbijnen zeer veel te zeggen hebben).
Plus, ik kan Ronaldo niet uitstaan (Fossielen en heling van vorige levens). De mogelijkheid dat hij met zijn ploeg weer Europees Kampioen zou kunnen worden, dit jaar, vergalt bij voorbaat mijn plezier. Sport – ik doe er niet aan. Gezond? Uit mijn fysiotherapeutentijd weet ik beter. Botbreuken en afgescheurde pezen door het skiën, knieën die kapot zijn door het voetballen, chronisch hersenletsel door het wielrijden (omvallen en met de kop tegen een stoeprand), dementie door kopstoten (boksen) en kopballen (voetbal), een tenniselleboog heet niet voor niets een tenniselleboog
Nu zijn er mensen die erg gelukkig worden van fitnessen, omdat ze serotonine aanmaken. Zo werkt mijn lichaam niet. En ik geef toe, spelen met een team is goed voor een mens vanwege de sociale interactie en de vaak blijvende vriendschappen. Maar ik vrees dat ik het trauma uit mijn jeugd om altijd als laatste te worden gekozen voor een spelletje volleybal of, nog erger, slagbal, niet achter me ga laten.
Maar leuk… nee - Kristallen en waterreiniging. Waarom schrijf ik opeens over sport? Een vriendin is naar Rome op vakantie geweest en vertelde over het Colosseum. In die arena werden gladiatoren tegenover elkaar gezet: ze mochten elkaar afslachten. Of ze moesten het opnemen tegen wilde dieren – leeuwen, tijgers, beren en ter dood veroordeelden
De meesten waren dood voordat ze 25 waren. Het Colosseum werd gebouwd in tien jaar. Er werd aan begonnen in dezelfde tijd dat de Tempel in Jeruzalem werd belegerd (68 van de gebruikelijke jaartelling) en vernietigd (70). Vijftigduizend mensen konden zich verlustigen aan de gewelddadige gevechten. Naar schatting zijn er in de loop van bijna vijf eeuwen zo’n 300.000 tot 500.000 mensen om het leven gekomen in het Colosseum.
Maar kun je als Jodin met goed fatsoen naar een abattoir voor mensen gaan, omdat het een historische plek is? Let wel, de doodsfabrieken van de nazi’s heb ik ook bezocht. Ik ben in de crematoria ervan geweest, en bij de ruïnes van gaskamers. Ik heb er kaddisj gezegd. heliotroop. Toch is er een verschil, lijkt me, al kan ik mijn vinger er niet op leggen
Treblinka was letterlijk een doodsfabriek, waar de rond 25 SS’ers met hun helpers slechts 1,5 uur (je leest het goed) nodig hadden om zo’n 3000 Joden de dood in te jagen. Dat was/is volkerenmoord. Wat ik door na te denken over het Colosseum vermoed, is dat al die Europeanen die naar Rome zijn geweest en daar het Colosseum hebben bezocht, te veel geïmponeerd zijn geweest door de ruïnes van dit kolossale gebouw (het was tien verdiepingen hoog) om de schreeuw van die honderdduizenden zielen die daar nog ‘rondhangen’ te kunnen horen.
Noch het weten over Auschwitz en de andere moordkampen, noch het bezoek aan toeristische trekpleisters als het Colosseum heeft ze kennelijk bijgebracht wat volkerenmoord daadwerkelijk behelst - sodaliet. De arena van het Colosseum is als de Arena in Amsterdam en als de andere sportpalezien waar het Europese Kampioenschap Voetballen wordt gespeeld. Zo af en toe wordt er iemand een beenbreuk getrapt, maar dat is het dan ook
Dat kun je immers zien op de schermen van de televisie, de computer en het mobieltje. Oorlog is een spektakel geworden, zoals in het Colosseum en wie er moet vechten tegen wie, daar verdiept de moderne Europeaan (en/of wereldburger) zich niet in. Totdat die feitelijke onbekommerdheid (die niet verward moet worden met de gespeelde bekommerheid) doorbroken wordt als de oorlog in het eigen leven inbreekt.
Het EK zal een kampioen opleveren. In de oorlogen tussen Oekraïne en Rusland en Israël en zijn vijanden zullen er meer verliezers dan winnaars zijn. Waarbij mijn vertrouwen dat de Eeuwige Israël kracht zal blijven geven om het er zo goed mogelijk vanaf te brengen, ongebroken is. turkoois. Dat vertrouwen moet er zijn, dat vertrouwen houden is een mitswa
De naam ‘Sjawoe’ot’ is goedbeschouwd een niets verklappende term. Vanaf de tweede dag van Pesach hebben we zeven weken geteld. Nou en. Bovendien, wisten de Bné Jisraël (de nakomelingen van aartsvader Ja’akov) en degenen die met hen meetrokken uit Het Land van Benauwenis (Mitsrajiem/’Egypte’) wat hen bij de berg Sinaï te wachten zou staan? Als ze wel van die zeven weken zouden hebben geweten, zou dat stuk van de tocht volstrekt anders zijn verlopen.
Hoe konden zij weten dat zij zouden worden getrakteerd op een Goddelijke Opera met alle toeters en bellen van dien: rook, vuur, een bulderende stem. Althans, nergens in Tora staat dat de Eeuwige bulderde vanaf de top van de berg (toermalijn). Maar je bent automatisch geneigd je het je zo voor te stellen
Hoe dat collectieve ‘horen’ heeft plaatsgevonden zullen we nooit weten. Wel dat we sinds die tijd worden aangespoord om te horen: ‘Sjema, Jisraël’…. ‘Hoor, Israël’. Zou de Eeuwige met die woorden zijn begonnen toen God het volk aansprak, daar vanaf de top van de berg? We zullen het nooit weten.
Vreeswekkend. Gods spreken gaf het volk ‘the creeps’, om het in het Engels te zeggen. Het kreeg er koude rillingen van; en niet alleen door wat de Eeuwige te melden had. In vroeger tijden was de sjoel versierd met bloemen als Sjawoe’ot werd gevierd. Of met papierknipsels. Kristallen en dromen. De bloemen waren/zijn een verwijzing naar de bloemen op de berg Sinaï, want een legende zegt dat de Sinaï op dat moment vol stond met bloemen
Dat neemt niet weg dat Sinaï – wel of niet bedekt met bloemen – onderdeel is van de wildernis (Labradoriet en bescherming tegen negativiteit). Een plek waar men geen houvast heeft. Een plek waar alleen mensen zoals Miriam water kunnen vinden, omdat zij profetische gaven hebben. Een plek waar de hemel ’s nachts miljarden sterren laten zien, maar waar men ook aan de dood is overgeleverd als men er verdwaalt en de verbinding met de groep kwijtraakt
Elie Wiesel verhaalt hoe rabbi Jaa’kov Jitschak HaLevi Horowitz dat deed. Hij was een chassidische meester en stond bekend als de Ziener van Lublin (geb. omstreeks 1745 – gestorven op 15 augustus 1815). „Toen de Ziener van Lublin jong was, spijbelde hij af en toe uren of zelfs dagen. Op een keer volgde zijn leraar hem om te zien wat de kleine jongen dan deed.
Daar, in een kleine cirkel van bomen, begon hij te bidden (saffier). De volgende dag vroeg de leraar wat de jongen aantrok in deze bossen. De Ziener van Lublin antwoordde: „Daar vind ik God.” „Maar,” zei zijn leraar, „God is toch zeker dezelfde in de stad als in de wildernis?” „Dat is zo,” antwoordde de Ziener, „maar ik ben niet dezelfde.” Bij de Sinaï staan we met zijn allen, en we staan er alleen
En ieder voor zich wordt aangesproken, en krijgt de Tora. Bij de Sinaï is de Eeuwige dezelfde als op alle andere plekken waar de Eeuwige zich bevindt (overal!). Maar wij zijn, na het gebeuren bij en op de Sinaï, niet dezelfden. We kunnen nooit meer ‘niet hebben gehoord’. Het ‘Sjema Jisraël’ is slechts een roep om daadwerkelijk te luisteren naar wat er ooit te horen viel in de wildernis, en naar wat er steeds weer opnieuw te horen valt, want de Tora wordt op elk moment opnieuw gegeven.
Ik wens iedereen een mooi Wekenfeest toe. @ Rabbijn Tamarah Benima, 2024 Deze hele maand zullen we dagen tellen. Vijftig (Kunziet). Elke dag tussen Pesach en Sjawoe’ot zal afzonderlijk worden geteld: ‘Vandaag is het de (zoveelste) dag van de omertelling’. Het Wekenfeest, dat aanbreekt als vijftig dagen voorbij zijn, is zelfs genoemd naar die dagen, zij het met ‘weken’
Aan het begin van mei voor de onfortuinlijksten onder hen al meer dan viermaal de 50 dagen van de omer-telling. De omer-telling bouwt de brug tussen Pesach en Sjawoe’ot - De magie van pietersiet. Pesach markeert het begin van onze bevrijding. Met Sjawoe’ot geeft de Eeuwige bij de berg Sinaï de opdrachten waartoe deze vrijheid dient
Vrijheid zonder inzet voor een heilzaam leven (van jou en anderen) is als een auto zonder remmen die van een berg naar beneden raast. Het leidt tot grote ongelukken, anders gezegd: tot ongeluk. Vrijheid heeft net als een auto begrenzingen nodig: remmen, een begaanbare weg, verkeersregels, de sturende interactie met andere weggebruikers.
Hun tellen is anders. Hun tellen houdt uiteindelijk op en gaat over in: ‘Hoe oud zou … nu zijn geweest?’ David Grossman en zijn echtgenote verloren een zoon in een voorgaande oorlog. Over de rouw en de verwerking ervan schreef hij het boek ‘Uit de tijd gevallen’. toermalijn. Een heel ongebruikelijk boek: dichterlijk, middeleeuws vertellend, hortend en stotend, zelfs stotterend
Grossman geeft haar een wonderschone tekst:Twee mensenvlokjes waren we,een kind en zijn moeder,zwevend in het wereldruim,zes volle jaren lang –ze waren in mijn ogen niet meer dan een paar dagen. We waren als een kinderlied, een rijm van daden en van wonderen – totdat heel zacht een zuchtje wind,een vederlichte bries,een wiekslag van een waaier,in de bladeren blies – en het vonnis velde:jij hiernaartoe,hij daarheen –en daarmee was het uit,in honderdduizend scherven.
De jaren voelden voor hem als een paar dagen. Ook Ja’akov verloor een kind, Josef, althans dat werd hem verteld en jarenlang was hij ontroostbaar, in diepe rouw. De marteling niet te weten of jouw geliefde nog leeft, de neiging ervan uit te gaan dat dat niet zo is, om dan toch weer hoop op te vatten – hoevelen ondergaan nu die tortuur? Elke dag.
Het is ook een magische handeling. Slechts in onze werkelijkheid is er sprake van lineaire tijd – een tijd langs een ogenschijnlijk doorgaande lijn. Tellen geeft ons een greep op deze werkelijkheid. Voor de joodse mystici zijn cijfers de knooppunten tussen de ‘gewone’ werkelijkheid en de ‘goddelijke’ werkelijkheid (toermalijn). Ze tellen en brengen de Schepping in kaart
Table of Contents
Latest Posts
Sodaliet
Trilobiet
Edelstenen En Hun Legenden
Navigation
Latest Posts
Sodaliet
Trilobiet
Edelstenen En Hun Legenden